Fietstocht Henny en Wim - De Reschenpas

Dinsdag 8 augustus 2917

Vandaag de etappe Ried naar Glurns 65 km, 950 meter stijgen en 895 meter dalren
We vertrokken al vroeg. Eerst de drijfnatte tent ingepakt. Nog even een blik geworpen op het klooster en toen op pad.

We fietsten heel lang door het dal van de bruisende Ihn. Sommige plekken herkende ik van vorig jaar tijdens de fietstocht met Paul en Bernie maar nu moest dit wel stroomopwaarts gebeuren. Het was veel klimmen en dalen. Over het algemeen fietsten we op fietspaden maar op een gegeven moment moesten we 7 km over een hoofdweg fietsen. Nadat we de Zwitserse grens hadden bereikt moesten we gedurende 7 km klimmem met 7 procent. Doordat er enorm veel wind was voelde dit als 9 procent. Gelukkig waren er hectometerbordjes aan de kant van de weg en waren de haarspeldbochten genummerd. Op die manier kan je goed aftellen. De beklimming loopt in het begin tot Nauders en daarna moet je nog in 6 km verder omhoog. Op 1525 meter heb je dan de top behaald. Door de vele wind hadden we gelukkig geen last van vliegen. Fons - mijn sportleraar - had mij daar voor gewaarschuwd.

Helaas was het niet een col zoals we dat gewend zijn in Frankrijk. Dus hier geen foto van een bord met hoogte van.
Na de Resschenpas gaat de route door langs de Resschensee. De helm gaat op, want de afdaling gaat beginnen. Dit fietspad gaat bergje op en bergje af. Het is net een gratis kermisattractie waar je soms echt wel je best voor moet doen. Het valt ons op, dat hier veel fietsers zijn.

Na de Resschensee gaan we verder via het fietspad. Het is een mooie tocht, want je ziet telkens die hoge bergen om je heen. De gletjer De Ortler is zichtbaat.

Na een prachtige afdaling komen we in het mooie bergdorpje Burgois. We fietsten door smalle hellende straatjes. Je voelde meteen een andere sfeer. Mooie doorkijkjes met zicht op de bergen. Daar doe je het ook eigenlijk voor! Dat gevoel!!!!

Vervolgens lekker afdalen naar Mals en vervolgens naar Glurns. Dat dorpje deed zo aantrekkelijk aan met zijn geheel omsloten stadsmuur (de enige verdedigingsgordel in Oost-Tirol dat bewaard is gebleven) en de gezellige terrasjes. Een mooie plek om een camping te zoeken. Het mooie was dat we deze een paar honderd meter verder vonden aan de fietsroute en buiten het plaatsje. Zo kon ik makkelijk nog even boodschappen doen. Het fijne is dat de routemaker per etappe de campings aangeeft.

We stonden tussen alle andere tenten op een terras (verhoging) en bij de rivier de Adige die we de volgende dag constant zouden volgen.

We waren net klaar met eten en we wilden het stadje bekijken en toen begon het te onweren. We zijn maar even gaan liggen totdat het over zou zijn. Na enige tijd keken we hoe laat het was. Het was inmiddels iets over 12. We hadden het beiden niet in de gaten gehad dat het al zo laat was. Hup tanden poetsen en naar bed. Morgenochtend dan maar naar het stadje.

Het was een mooie dag. Een met een mooi randje. Ook al kostte het energie!

Liefs Wim en Henny