Missie geslaagd!

Dinsdag 12 augustus 2014
Van Portemarin naar Arzua.
Vandaag gestart met een klim van 13 kilometer. Het was was niet geweldig en het was een saaie weg. Toch ging het wel. Vanaf deze plaats starten vele Caminogangers voor een tochtje van 100 kilometer. De sfeer is meteen anders. Veel Spanjaarden die dit even willen doen. (Ik hoorde later, dat dit goed om hun CV staat) Ook vele Amerikanen die voor deze 100 kilometer even over komen vliegen. Sommigen met alleen een dagrugzakje en verder hebben ze bagagevervoer geregeld.
We hadden meteen een ander gevoel ten opzichte van de Camino. Gelukkig week onze fietsroute voor het grootste gedeelte af van de wandelroute. Wij vonden het gewoon veel te druk worden.

Het was vandaag een fietsdag met weinig afwisseling. We hebben de tent tijdens een beetje regen opgezet bij een auberge waar wij de enige kampeerders waren. Het lag er erg mooi. In de nacht was het superstil alleen het geluid van een uil was te horen. Ik ging er 's nachts even uit om te plassen en er hing een lage mist. Het had echt wat!

Woensdag 13 augustus 2014
Van Arzual naar Santiago
De maker van de fietsroute heeft ervoor gezorgd, dat wij vandaag zo min mogelijk langs een drukke weg hoefden te fietsen. In de ochtend eerst een drijfnatte tent ingepakt. Ook vandaag was het weer maar 50 kilometer. Onderweg op een mooie plek tussen de wijngaarden op een heuvel onze tent even opgezet, zodat deze kon drogen.
Wij hebben toen meteen een ons stokbrood met rauwe ham gegeten. De tent moet droog zijn, omdat onze fiets en bagage met expeditiebedrijf Soeters vervoerd zal worden en deze spullen worden - als he goed is - in de loop van de volgende week bij ons thuis afgeleverd.

Veel bergje op en bergje af in een zeer rustige omgeving met veel eucalyptusbomen. Deze geur was telkens de ruiken alsof je in een Turks bad zat. We kwamen tijdens de koffie een stel tegen uit Amsterdam die wij in Frankrijk al hadden ontmoet. Het was wel even gezellig om elkaars verhalen te horen

Als je eenmaal even hebt gezeten en je krijgt dan nog een beklimming van 1,5 kilometer met 10% stijgingspercentage te doen dan doet dat even pijn. Gewoon doorzetten!!!! Kom op!.

Om 16.00 uur kwamen we dan eindelijk aan – na nog een stevige klim – Santiago binnen rijden. We zijn meteen naar het plein van de kathedraal gegaan. Ja dan ben je daar ………. Mooi plein overigens! Vreemd gevoel Heb je nu deze fietstocht gedaan om alleen naar deze kathedraal te gaan? Nee, hierover straks meer.
We zijn eerst een hotel gaan zoeken voor de komende 2 nachten en dan kunnen we vanavond terug naar de kathedraal.
’s Avonds via de kleine straatjes van het oude centrum terug gegaan eerst naar het kantoor van de Kathedraal om je stempelkaart te laten zien en je Compostelaat in ontvangst te nemen. Omdat ik vanaf Nederland ben komen fietsen en 2950 kilometer op mijn teller had staan kreeg ik nog een ander exemplaar met de extra vermelding. Het was topdrukte. Ik was niet de enige en ik moest ongeveer 3 kwartier hiervoor in de rij staan. Beide bewijzen keurig in een koker meegekregen.

Vervolgens naar de Kathedraal. Uiteraard naar binnen geweest en de kerk bewonderd. Ik moet zeggen, dat de Kathedralen in Frankrijk mooier zijn maar goed deze heeft de crypte van de Heilige Jacobus! Wij zijn via een trappetje naar een kelder gegaan om deze te aanschouwen. Over de Heilige Jacobus zijn verschillende legendes. In ieder geval is Santiago sinds de 9e eeuw een bedevaartsplaats.

De volgende ochtend zijn wij naar “de huiskamer” gegaan van het Nederlandse Genootschap Compostela welke gevestigd zit boven het kantoor waar ik gisteren mijn compostelaat in ontvangst heb genomen. In deze huiskamer zitten 2 Nederlandse vrijwilligers die een praatje maken met de Nederlanders die de tocht hebben volbracht. Er komen o.a. daar fietsers/wandelaars binnen met veel emotie, omdat zij de tocht om een bepaalde reden hebben gemaakt. Het was een bijzonder sfeertje! Deze meneer gaf mij de tip om ook naar de kerk te gaan van Fransicus van Assisi, de kerk die een paar minuten hier vandaan is. Het is namelijk een feestjaar, want Fransicus van Assisi is 800 jaar geleden geboren en ter gelegenheid daarvan kan je nog een extra compostelaat aanvragen. Maar ook raadde hij aan om tegen sluitingstijd naar deze kerk te gaan, want dan is er iets bijzonders. De kerk is ’s middags van 17.00 tot 19.00 uur geopend.
Als je in Santiago bent dan is het aardig om toch de kerkdienst van 12.00 uur bij te wonen speciaal voor de pelgrimgangers. Om een goede plaats in de kerk te hebben is het noodzakelijk dat je in ieder geval om 11.00 uur een plaatsje hebt. Wij zaten op de 2e bank gezamenlijk met het echtpaar waar we enkele dagen mee op hadden getrokken. De dienst werd afgesloten met het beroemde zwaaien van het grote wierookvat waar het vuur zichtbaar is en waar een 6-tal mannen aan een heel lang koord trekken om het wierookvat door de kerk te laten slingeren. Het duurt even voordat het vat heel hoog komt. Het is een beleving om dit mee te maken.

Wij zijn ’s avonds iets voor zevenen nog naar de kerk fan Fransicus van Assisi gegaan en ik werd met nog 10-tallen uitgenodigd om mee te komen naar een knusse kapel in deze kerk. (Wim ging buiten in de zon zitten) Eerst door enkele gangen en een trap op. Daar kregen ieder - van een alleraardigste jonge frater - een steentje met een gele peil erop geschilderd. Dit is overigens “het logo” van de bewegwijzering van de Camino voor wandelaars. In deze kapel werd er mooie muziek gedraaid en hij begon ‘”het gebed” voor de Caminogangers met het ontsteken van een speciale olielamp. Hij had een mooie stem en hij vertelde het een en ander in het Spaans waar ik helemaal niets van begreep maar de toon sprak mij wel aan. Verder liet hij door de aanwezigen in 6 verschillende talen een stukje voorlezen waardoor hij iedereen in het geheel betrok. De frater vertelde o.a. in het Engels, dat de weg naar Santiago je leven ongetwijfeld zou veranderen. De weg er naar toe die is belangrijk!

Er waren een paar minuten stilte – met op de achtergrond een mooi liedje over geluk en liefde - en je merkte dat iedereen aan zijn “ding” dacht.

Voor mij was het moment – naast alle andere momenten tijdens deze fietstocht – om mijn overleden vader te herdenken en intens stil te staan en dankbaar te zijn voor datgene wat mijn vader en moeder voor mij en voor mijn andere broers en zusters hebben gedaan.

Daarna stonden we met elkaar in een grote slinger en hadden elkaars handen vast. (Ik voelde mij vreemd, omdat ik niemand kende maar toch was het mooi). De frater vertelde weer een verhaaltje in het Spaans en daarna werd ieder door de frater omhelst en ook de Caminogangers omhelsden elkaar. Ik deed maar mee. Ja, waarom niet, laat het maar over je heen komen. Je merkte dat er echt wat emotie los kwam. Ja, sommigen hadden echt 850 kilometer gelopen of anderen hadden zo’n belangrijk doel waarvoor zij een deel van de Camino liepen.
De bijeenkomst werd afgesloten met een gemeend applaus en daarna gingen we weer met z’n allen naar beneden. Wim zat buiten in het zonnetje en ik deed mijn verhaal aan hem.

Vrijdagmiddag vlogen we naar huis en om 21.00 uur haalden Jeroen en Celine ons op. Het was leuk om ze weer te zien.

Deze fietstocht was voor mij een onvergetelijke vakantie. Ik heb genoten van de eerste week fietsen met Corrie daarna het alleen fietsen door het Franse land . Ook dat is goed voor mij geweest Vervolgens fietste Wim met mij 4 weken mee wat ook een zeer ontspannen periode was. Een betere afwisseling kon ik mij niet wensen.

Verder voel ik mij een "rijk" mens. Het feit dat ik met ons tentje en een 4-tal fietstassen op deze manier een fietstocht door de geschiedenis van oude steden en pelgrimsteden en de natuur van Nederland, België, Duitsland, Luxemburg, Frankrijk en Spanje heb mogen maken.

Ik dank jullie allen voor de reacties die ik op deze reisblog van jullie heb mogen ontvangen.
Liefs,
Henny